Tajemnica Srebrnego Paj?ka - Hitchcock Alfred (читать книги полностью без сокращений бесплатно txt) 📗
– To tylko deszczowa woda – powiedzial Rudi. – Jeszcze sie w niej dosc wymoczymy, nim stad wyjdziemy. Plynie do rzeki, na koncu jest gruba, zelazna krata. Nie wyjdziemy tamtedy. Musimy isc pod prad. Chodzcie za mna i trzymajcie sie sznura.
Gniewne okrzyki rozniosly sie echem i w gorze rozblyslo swiatlo latarni. Ale chlopcy ruszyli juz w droge. Szli spiesznie przez rwaca wode, schylajac sie, gdy sklepienie bylo w jakims miejscu niskie. Oddalali sie szybko od wlazu, swiatel i okrzykow.
Wkrotce kanal, ktorym szli, polaczyl sie z innym, wiekszym i mogli sie wyprostowac. Trzymajac sie kurczowo sznura brneli naprzod. Dwie latarnie, ktore mieli, nie rozpraszaly glebokich ciemnosci. Doslyszeli piski i cos wlochatego otarto sie Bobowi o noge, plynac w przeciwnym kierunku. Wzdrygnal sie i szedl uparcie dalej.
– Straznicy beda szli za nami – powiedzial Rudi. – Musza, z obawy przed ksieciem Stefanem. Ale nie znaja tych kanalow, a ja znam je dobrze. Przed nami jest miejsce, gdzie sie zatrzymamy dla zlapania tchu.
Niemal ciagnal ich za soba. Woda byla teraz glebsza. W pewnym miejscu spadala z gory jak wodospad i zmoczyla ich od stop do glow. Bob domyslil sie, ze byl to sciek uliczny.
Mineli nastepny maly wodospad i nagle otworzyla sie przed nimi duza, okragla komora, z ktorej wybiegaly cztery tunele. Rudi zatrzymal sie i zatoczyl luk latarnia. W jej swietle dostrzegli wystep biegnacy wokol komory, a takze zelazne klamry, wbite w kamienna sciane, jedna nad druga.
– Moglibysmy wyjsc tedy na gore – powiedzial Rudi – ale lepiej nie probowac. Zbyt blisko palacu. Odpoczniemy tylko na tym wystepie. Jestem pewien, ze mamy przewage kilku minut nad straznikami. Mozecie byc spokojni, ze nie beda sie w tych kanalach spieszyc.
Wdrapali sie na wystep i wyciagneli na nim z ulga.
– No i udalo sie – powiedzial Bob. – W kazdym razie, jak dotad. Gdzie wlasciwie teraz jestesmy?
Rudi zaczal mu odpowiadac, lecz nagle urwal.
– Zgascie latarnie! – szepnal naglaco.
Zgasili swiatla i wpatrzyli sie w ciemnosc. W tunelu na wprost zalsnila slaba poswiata i wyraznie zblizala sie do nich. Ktos szedl w ich strone. A za nimi postepowali straznicy!
Byli w pulapce!
