La Birdotimigilo de Oz - Baum Lyman Frank (полная версия книги txt) 📗

"Bone!" kriis la Rego. "Ni bone forigis tiun senesperan sorcistion!" Kaj post tio ambau elkore ridis pro la sukceso de la sorcajo, kaj foriris por plenumi siajn fiplanacojn.

Post la kelktempa vizito de Trot kun Princino Gloria, la knabineto iris al la cambro de Buton-Brilo sed ne trovis lin tie. Apost tio si iris al la cambro de Kap'tano Vilcjo, sed li ne estis tie car la sorcistino kaj la Rego jam estis tie antau si. Do si malsupreniris kaj demandis al la servistoj. Ili diris ke ili vidis la knabeton eliri en la gardenon antau iom da tempo, sed la maljunan viron kun ligna kruro ili tute ne vidis.

Tial Trot, ne sciante kion alian fari, promenis tra la grandaj gardenoj, sercante Buton-Brilon au Kap'tanon Vilcjon kaj trovante neniun el ili. Tiu parto de la gardeno, kiu situis antau la kastelo, ne estis inter muroj sed etendigis gis la vojo, kaj la vojetoj estis lauireblaj gis la rando de la arbaro; do, post du horoj da vana sercado al siaj amikoj, la knabineto reiris al la kastelo.

Sed ce la pordejo soldato haltigis sin.

"Mi logas ci tie," diris Trot, "do vi rajtas enlasi min. La Rego donis al mi cambron."

"Nu, li reprenis gin," estis la respondo de la soldato. "La ordono de lia Mosto estas forturni vin se vi volos eniri. Ami ankau ricevis ordonon malpermesi la knabon, vian kompanon, reiniri la kastelon de la Rego."

"Kion pri Kap'tano Vilcjof" si demandis.

"Nu, sajne li mistere malaperis," respondis la soldato, gestante omene per sia kapo. "Kien li iris mi ne sukcesis informigi, sed mi povas certigi al vi ke li ne plu estas en ci tiu kastelo. Ami bedauras, knabineto, senplezurigi vin. Ane kulpigu min; mi devas obei la ordonojn de mia mastro."

Nu, dum sia tuta vivo Trot kutimis dependi de Kap'tano Vilcjo, do kiam tiu bona amiko estis subite prenita for de si si farigis tre mizera kaj vere tre soleca.

Si estis sufice brava por ne plori antau la soldato, nek ec lasi lin vidi siajn malgojon kaj maltrankvilon, sed forturnite disde la kastelo si sercis kaj trovis solan benkon en la gardeno kaj dum kelka tempo ploris kvazau sia koro rompigos.

Buton-Brilo trovis sin, fine, guste kiam la suno subiris kaj la ombroj de la vespero komencigis. Ankau li estis forturnita disde la kastelo de la Rego, kiam li provis eniri gin, kaj en la parko li trovis Troton.

"Ne gravas," diris la knabo. "Ni trovos lokon kie ni povos dormi."

"Mi volas Kap'tanon Vilcjon," ploregis la knabino.

"Nu, ankau mi," estis la respondo. "Sed ni ne havas lin. Kie, lau via supozo, li estas, Trotf"

"Mi nenion supozas. Li estas for, nur tion mi scias."

Buton-Brilo sidigis sur la benkon apud si kaj metis siajn manojn en la posojn de sia gisgenua pantalono. Apost tio li paroladis, iom pli profunde ol kutime:

"Kap'tano Vilcjo ne estas ci tie," li diris, lasante siajn okulojn vagadi tra la obskureta gardeno, "do ni devos iri al alia loko se ni volas trovi lin. Krome, rapide senlumigas, kaj se ni volas trovi lokon kie ni povos dormi ni devos tuj komenci dum ni povas vidi kien iri."

Li levis sin de la benko dirante tion, kaj ankau Trot eksaltis, sekigante siajn okulojn per sia antautuko. Apost tio si marsis apud li el la tereno de la kastelo de la Rego. Ili ne iris lau la cefpado, sed trairis aperturon en hego kaj trovis sin en malgranda sed multe uzata vojeto. Sekvinte gin kelkan distancon, lau serpentumanta vojeto, ili atingis neniun domon au konstruajon kiu donus al ili rifugejon por la nokto.

Farigis tiel senlume ke ili apenau povis vidi la vojon, kaj fine Trot ekhaltis kaj proponis ke ili kampadu sub arbo.

"Bone," diris Buton-Brilo, "mi ofte trovis ke folioj utilas kiel bona varma kovrilo. Sed — rigardu, Trot! — cu ne flagras lumo tie, forf"

"Nepre jes, Buton-Brilo. Ani transiru kaj trovu cu temas pri domo. Kiu logas tie ne povus malpli bone trakti nin ol la Rego."

Por atingi la lumon ili devis foriri de la vojo, do ili stumble marsis trans altajetoj kaj veprajoj, man-en-mane, ciam tenante la ereton da lumo videbla.

Ili estis iom mizeraj etuloj, neakceptatoj en fremda lando kaj forlasitaj de sia sola amiko kaj gardisto Kap'tano Vilcjo. Do ili multe gojis kiam fine ili atingis kabanon kaj, enrigardante tra gia sola fenestro, vidis Ponon, la knabon de 1 gardenisto, sidanta apud fajro el brulantaj brancetoj.

Dum Trot malfermis la pordon kaj audace enmarsis, Pon surpiedigis por saluti ilin. Ili informis lin pri la malapero de Kap'tano Vilcjo kaj pri sia forpeligo el la kastelo de la Rego. Kiam ili finis la rakonton Pon kapneis malfelice.

"Rego Kru-el komplotas fiagojn, mi timas," diris li,

"car hodiau li alvokis oldan Palpebrumnjon, la Fisorcistinon, kaj per miaj propraj okuloj mi vidis sin veni el la kastelo kaj lamadi cele sian domacon. Si estis kun la Rego kaj Gugli-Gu, kaj mi timis ke ili okazigos ian sorcon je Gloria por ke si ne plu amu min. Sed eble oni vokis la sorcistinon al la kastelo nur por sorci vian amikon Kap'tanon Vilcjon."

"Cu si povus fari tionf" demandis Trot, kiun teruris la sugesto.

"Mi supozas, car olda Palpebrumnjo povas fari multajn fiajojn magiajn."

"Kian sorcon si povus fari al Kap'tano Vilcjof"

"Mi ne scias. Sed li malaperis, do mi preskau certas ke si faris ion acan al li. Sed ne maltrankvilu. Se tio okazis, nenio fareblas, kaj se gi ne okazis eble ni povos trovi lin en la mateno."

Dirinte tion Pon iris al la sranko kaj elprenis mangajojn por ili. Trot sentis tro da cagreno por mangi, sed Buton-Brilo bone mangis la simplajn mangajojn kaj poste kusigis antau la fajro kaj endormigis. Tamen la knabineto kaj la knabo de 1 gardenisto sidis longan tempon gapante la fajron, plene okupataj de siaj pensoj. Sed fine ankau Trot farigis dormema kaj Pon bonkore kovris sin per la sola kovrilo kiun li posedis. Apost tio li jetis pli da ligno sur la fajron kaj kusigis antau gin, apud Buton-Brilo. Baldau ciuj tri profunde dormadis. Ilin vere trafis multaj problemoj; sed ili estis junaj, kaj dormo estis bona por ili car gi alportis forgeson al ili dum iom da tempo.

Capitro 13

Glinda la Bona kaj

Tiu lando sude de la Smeralda Urbo, en la Lando Oz, nomigas la Kvelula Lando, kaj en la plej suda parto de gi staras grandioza palaco en kiu logas Glinda la Bona.

Glinda estas la Rega Sorcistino de Oz. Si havas mirindajn magiajn povojn kaj uzas ilin nur por bonfari al la regatoj en la regno de Ozma. Ec la fama Sorcisto de Oz agnoskas sin sia superulo, car Glinda instruis al li cian realan magion kiun li scias, kaj si superas lin rilate al ciu speco de sorcado.

Ciu amas Glindan, cu la delikata kaj belega Reganto, Ozma, cu la plej humila loganto de Oz, car si estas ciam afabla kaj helpema kaj volonte auskultas oniajn problemojn, negrave kiom okupata si estas. Aneniu scias sian agon, sed ciuj povas vidi kiom bela kaj impona si estas. Sia hararo estas kia ruga oro kaj pli fajna ol la plej fajnaj silkaj fadenoj. Siaj okuloj estas bluaj kia la cielo kaj ciam honestaj kaj ridetantaj.

Siajn vangojn envias ciuj persikoj kaj sia buso estas alloga kiel rozburgono. Glinda estas alta kaj surhavas belegajn robojn kiuj trenigas post si dum si marsas. Si ne surhavas juvelojn, car sia beleco hontigus ilin.

Kiel servistojn Glinda havas duoncenton de la plej belaj knabinoj en Oz. Ili kolektigis el la tuta Oz, el inter la Palpbrumoj, la Mangtuloj, la Gilikuloj kaj la Kveluloj, kiel ankau el la grandioza Smeralda Urbo de Ozma, kaj oni opinias ke estas granda favoro rajti servi la Regan Sorcistinon.

Inter la multaj mirindajoj en la palaco de Glinda estas la Granda Libro de rkivoj. En tiu libro skribigas cio okazanta en la tuta mondo, tuj kiam gi okazas; tiel ke legante giajn pagojn Glinda ekscias kio okazas cu malproksime cu proksime, en ciu lando ekzistanta. Tiel si sciigas kiam kaj kie si povas helpi iun ajn mizeran au endangeran personon, kaj kvankam siaj taskoj limigas al helpado al logantoj de la Lando Oz, sin ciam interesas cio okazanta en la neprotektata ekstera mondo.