Учебник латинского языка для высших духовных учебных заведений - Колотовкин Николай Иннокентьевич (книги бесплатно читать без .TXT) 📗

⁷Et itĕrum ventūrus est cum glōriā iūdicāre vīvōs et mortuōs, Eiusque Rēgnī nōn erit fīnis.

⁸Et in Spirĭtum Sānctum, Domĭnum vīvificantem, Quī ex Patre prōcēdit; Quī cum Patre, et Fīliō simul adōrātur et conglōrificātur, Quī locūtus est per prophētās.

⁹Et in Ūnam Sānctam Catholĭcam et Apostolĭcam Ecclēsiam.

¹⁰Cōnfiteor ūnum baptisma in remissiōnem peccātōrum.

¹¹Et exspectō resurrēctiōnem mortuōrum.

¹²Et vītam ventūrī saecŭlī. Amen.

Euangelium paschāle

In prīncipiō erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Hoc erat in prīncipiō apud Deum. Omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipsō factum est nihil, quod factum est. In Ipsō vīta erat, et vīta erat lūx homĭnum. Et lūx in tenĕbrīs lūcet, et tenĕbrae eam nōn conprehendērunt. Fuit homō missus ā Deō, cuī nōmen erat Iohannēs. Hīc vēnit in testimōnium, ut testimōnium perhibēret dē lūmĭne, ut omnēs crēdĕrent per illum. Nōn erat ille lūx, sed ut testimōnium perhibēret dē lūmĭne. Erat lūx vēra, quae inlūmĭnat omnem homĭnem venientem in mundum. In mundō erat, et mundus per Ipsum factus est, et mundus Eum nōn cognōvit. In propria vēnit et suī Eum nōn recēpērunt. Quotquot autem recēpērunt Eum, dedit eīs potestātem fīliōs Deī fĭĕrī, hīs, quī crēdunt in nōmĭne Eius. Quī nōn ex sanguinĭbus, neque ex voluntāte carnis, neque ex voluntāte virī, sed ex Deō nātī sunt. Et Verbum carō factum est et habitāvit in nōbīs, et vīdĭmus glōriam Eius, glōriam quasi ūnigenĭtī ā Patre, plēnum grātiae et vēritātis. Iohannēs testimōnium perhĭbet dē Ipsō et clāmat dīcēns: “Hīc erat quem dīxī vōbīs, Quī post mē ventūrus est, ante mē factus est, quia prior mē erat. Et dē plēnitūdĭne Eius nōs omnēs accepĭmus et grātiam prō grātiā. Quia lēx per Mosen data est, grātia et vērĭtās per Iesum Chrīstum facta est (Ioh. 1, 1-17).

Praecepta beātitūdĭnis

Beātī paupĕrēs spirĭtū, quōniam ipsōrum est Rēgnum caelōrum.

Beātī mītēs, quōniam ipsī possidēbunt terram.

Beātī, quī lūgent, quōniam ipsī cōnsōlābuntur.

Beātī, quī ēsuriunt et sitiunt iūstitiam, quōniam ipsī saturābuntur.

Beātī misericordēs, quia ipsī misericordiam cōnsequentur.

Beātī mundō corde, quōniam ipsī Deum vidēbunt.

Beātī pācifĭcī, quōniam fīliī Deī vocābuntur.

Beātī, quī persecutiōnem patiuntur propter iūstitiam, quōniam ipsōrum est Rēgnum caelōrum.

Beātī estis, cum maledīxĕrint vōbīs et persecūtī vōs fuĕrint et dīxĕrint omne malum adversum vōs mentientēs propter Mē.

Gaudēte et exultāte, quōniam mercēs vestra copiōsa est in caelīs (Mat. 5, 3-12).

Decalŏgus

Egō sum Domĭnus Deus tuus, nōn habēbis deōs aliēnōs cōram Mē.

Nōn faciēs tibī sculptīle, neque omnem similitūdĭnem, quae est in caelō dēsŭper, et quae in terrā deorsum, nec eōrum, quae sunt in aquīs sub terrā; nōn adōrābis ea, neque colēs.

Nōn assūmēs nōmen Domĭnī tuī in vānum.

Mementō, ut diem sabbătī sānctifĭcēs. Sex diēbus operābĕris, et faciēs omnia opĕra tua, septĭmō autem diē sabbătum Domĭnī Deī tuī est.

Honōrā patrem tuum et mātrem tuam, ut bene tibī sit et ut sīs longaevus super terram.

Nōn occīdēs.

Nōn moechābĕris.

Nōn furtum faciēs.

Nōn loquēris contrā proxĭmum tuum falsum testimōnium.

Nōn concupīscēs uxōrem proxĭmī tuī, nec desiderābis domum eius, nōn agrum, nōn servum, nōn ancillam, nōn bovem, nōn asĭnum, nec omnia, quae illīus sunt.

PSALMI

Psalmus prīmus

¹Beātus vir, quī nōn abiit in cōnsiliō impiōrum, et in viā peccātōrum nōn stetit, et in cathĕdrā pestilentiae nōn sēdit; ²sed in lege Domĭnī voluntās eius, et in lege eius meditābitur diē ac nocte! ³Et erit tamquam līgnum, quod plantātum est secus dēcursūs aquārum, quod fructum suum dabit in tempŏre suō, et folium eius nōn dēfluet; et omnia, quaecumque faciet, prōsperābuntur. ⁴Nōn sīc impiī, nōn sīc; sed tamquam pulvis, quem prōicit ventus ā faciē terrae. ⁵Ideō nōn resurgent impiī in iūdiciō, neque peccātōrēs in cōnsiliō iūstōrum. ⁶Quōniam nōvit Domĭnus viam iūstōrum, et iter impiōrum perībit.

Psalmus tertius et trīcēsĭmus

¹ David cum inmūtāvit vultum suum cōram Abimĕlech, et d ī mīsit eum, et abiit.

²Benedīcam Domĭnum in omnī tempŏre; semper laus Eius in ōre meō. ³In Domĭnō laudābĭtur anĭma mea; audiant mānsuētī et laetentur. ⁴Magnificāte Domĭnum mēcum, et exaltēmus nōmen Eius in id ipsum. ⁵Exquīsīvī Domĭnum, et exaudīvit mē, et ex omnĭbus tribulātiōnĭbus meīs ēripuit mē. ⁶Accēdĭte ad ēum et inlūmināmĭnī, et faciēs vestrae nōn cōnfundentur. ⁷Iste pauper clāmāvit, et Domĭnus exaudīvit eum et de omnĭbus tribulātiōnĭbus eius salvāvit eum. ⁸Vallābit angĕlus Domĭnī in circuĭtū timentium Eum et ēripiet eōs. ⁹Gustāte et vidēte, quōniam suavis est Domĭnus! Beātus vir, quī spērat in Eō! ¹⁰Timēte Domĭnum, omnēs sānctī Eius, quōniam nōn est inopia timentĭbus Eum. ¹¹Dīvĭtēs eguērunt et ēsuriērunt, inquīrentēs autem Domĭnum nōn minuentur omnī bonō.

Diapsalma

¹²Venīte, fīliī, audīte mē: timōrem Domĭnī docēbō vōs. ¹³Quis est homō, quī vult vītam, cupit vidēre diēs bonōs? ¹⁴Prōhĭbē linguam tuam ā malō et labia tua, nē loquantur dolum. ¹⁵Dēverte ā malō et fac bonum; inquīre pācem et persequĕre eam. ¹⁶Ocŭlī Domĭnī super iūstōs, et aurēs Eius in precem eōrum. ¹⁷Faciēs Domĭnī super facientēs mala, ut perdat dē terrā memoriam eōrum. ¹⁸Clāmāvērunt iūstī, et Domĭnus exaudīvit et ex omnĭbus tribulātiōnĭbus eōrum līberāvit eōs. ¹⁹Iuxtā est Domĭnus hīs, quī tribulātō sunt corde, et humĭlēs spirĭtū salvābit. ²⁰Multae tribulātiōnēs iūstōrum, et dē omnĭbus hīs līberāvit eōs. ²¹Domĭnus custōdit omnia ossa eōrum; ūnum ex hīs nōn conterētur. ²²Mors peccātōrum pessĭma et quī ōdērunt iūstum dēlinquent. ²³Redĭmet Domĭnus anĭmās servōrum suōrum, et nōn dēlinquent omnēs, quī spērant in Eum.

Psalmus quīnquāgēsĭmus

¹ In fīnem psalmus David, ² cum vēnit ad eum Nathan prophēta, quandō intrāvit ad Bet h sabee.

³Miserēre meī, Deus, secundum magnam misericordiam Tuam et secundum multitūdĭnem miserātiōnum Tuārum dēlē inīquitātem meam. ⁴Amplius lavā mē ab inīquitāte meā et ā peccātō meō mundā mē. ⁵Quōniam inīquitātem meam egō cognōscō, et peccātum meum contrā mē est semper. ⁶Tibī sōlī peccāvī et malum cōram Tē fēcī, ut iūstificēris in sermōnĭbus Tuīs et vincās, cum iūdicāris. ⁷Ecce enim in inīquitātĭbus conceptus sum, et in peccātis concēpit mē māter mea. ⁸Ecce enim vēritātem dīlēxistī, incerta et occulta sapientiae Tuae manifestāstī mihī. ⁹Aspargēs mē hysōpō, et mundābor; lavābis mē, et super nivem dealbābor. ¹⁰Audituī meō dabis gaudium et laetitiam, exultābunt ossa humiliāta. ¹¹Averte faciem Tuam ā peccātīs meīs et omnēs inīquitātēs meās dēlē. ¹²Cor mundum creā in mē, Deus, et spirĭtum rēctum innovā in viscerĭbus meīs. ¹³Nē prōiciās mē ā faciē Tuā et Spirĭtum Sānctum Tuum nē aufĕrās ā mē. ¹⁴Redde mihī laetitiam salutāris Tuī et Spirĭtū prīncipālī cōnfirmā mē. ¹⁵Docēbō inīquōs viās Tuās, et impiī ad Tē convertentur. ¹⁶Lībĕrā mē dē sanguinĭbus, Deus, Deus, salūtis meae, exultābit lingua mea iūstitiam Tuam. ¹⁷Domĭne, labia mea aperiēs, et ōs meum adnuntiābit laudem Tuam. ¹⁸Quōniam sī voluissēs sacrificium, dedissem utĭque; holocaustīs nōn delectābĕris. ¹⁹Sacrificium Deō spirĭtus contribulātus; cor contrītum et humiliātum Deus nōn spernet. ²⁰Benigne fac, Domĭne, in bonā voluntāte Tuā Sion et aedificentur murī Hierusălem. ²¹Tunc acceptābis sacrificium iūstitiae, oblātiōnēs et holocausta; tunc inpōnent super altāre Tuum vitŭlōs.