Η Καινή Διαθήκη (Φιλος) - Автор неизвестен (серия книг TXT) 📗

Κεφάλαιον 11

1 Λέω, λοιπόν: Μήπως ο Θεός απέρριψε τον λαό του; Μη γένοιτο· επειδή, και εγώ Ισραηλίτης είμαι, από το σπέρμα τού Αβραάμ, από τη φυλή τού Βενιαμίν. 2 Ο Θεός δεν απέρριψε τον λαό του, που τον προγνώρισε. Ή, δεν ξέρετε τι λέει η γραφή για τον Ηλία; Πώς μιλάει στον Θεό ενάντια στον Ισραήλ, λέγοντας: 3 «Κύριε, θανάτωσαν τους προφήτες σου, και κατέσκαψαν τα θυσιαστήριά σου· και εναπέμεινα μόνος εγώ, και ζητούν την ψυχή μου». 4 Αλλά, τι του αποκρίνεται ο Θεός; «Άφησα στον εαυτό μου 7.000 άνδρες, που δεν έκαμψαν το γόνατο στον Βάαλ». 5 Έτσι, λοιπόν, και στον τωρινό καιρό απέμεινε κάποιο υπόλειμμα, σύμφωνα με εκλογή κατά χάρη. 6 Αν, όμως, είναι κατά χάρη, δεν είναι πλέον από έργα· επειδή, τότε η χάρη δεν γίνεται πλέον χάρη. Αν, όμως, είναι από έργα, δεν είναι πλέον χάρη· επειδή, το έργο δεν είναι πλέον έργο. 7 Τι, λοιπόν; Ο Ισραήλ δεν πέτυχε εκείνο που ζητάει· οι εκλεκτοί, όμως, το πέτυχαν, αλλά οι υπόλοιποι τυφλώθηκαν· 8 (όπως είναι γραμμένο: «Ο Θεός έδωσε σ' αυτούς πνεύμα νυσταγμού, μάτια για να μη βλέπουν, και αυτιά για να μη ακούν»)· μέχρι τη σημερινή ημέρα. 9 Και ο Δαβίδ λέει: «Ας γίνει το τραπέζι τους σε παγίδα, και σε ενέδρα, και σε σκάνδαλο, και σε ανταπόδομα σ' αυτούς· 10 ας σκοτιστούν τα μάτια τους για να μη βλέπουν· και τη ράχη τους κύρτωσε για πάντα».

11 Λέω, λοιπόν: Μήπως σκόνταψαν, για να πέσουν; Μη γένοιτο· αλλά, με την πτώση τους έγινε η σωτηρία στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία. 12 Και αν η πτώση τους είναι πλούτος τού κόσμου, και η ελάττωσή τους πλούτος των εθνών, πόσο μάλλον η ολοκληρωτική επιστροφή τους; 13 Επειδή, λέω σε σας, τα έθνη, (εφόσον μεν εγώ είμαι απόστολος των εθνών, τη διακονία μου δοξάζω), 14 ίσως παρακινήσω σε ζηλοτυπία αυτούς που είναι σάρκα μου, και σώσω μερικούς απ' αυτούς. 15 Επειδή, αν η αποβολή τους είναι συμφιλίωση του κόσμου, τι θα είναι η πρόσληψή τους, παρά ζωή από τους νεκρούς; 16 Και αν η ζύμη είναι άγια, είναι και το φύραμα· και αν η ρίζα είναι άγια, είναι και τα κλαδιά· 17 αλλά, αν μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, εσύ μάλιστα, ενώ ήσουν αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα σ' αυτά, και έγινες ενεργά συμμέτοχη με τη ρίζα και με το πάχος τού ήμερου ελιόδεντρου, 18 μη καυχάσαι σε βάρος των κλαδιών· αν, όμως, καυχάσαι σε βάρος τους, εσύ δεν βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα. 19 Θα πεις, λοιπόν: Αποκόπηκαν τα κλαδιά, για να μπολιαστώ εγώ. 20 Καλώς· εξαιτίας τής απιστίας αποκόπηκαν, εσύ όμως στέκεσαι εξαιτίας τής πίστης. Μη υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι· 21 επειδή, αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, πρόσεχε μήπως δεν λυπηθεί ούτε εσένα. 22 Δες, λοιπόν, την αγαθότητα και την αυστηρότητα του Θεού· επάνω μεν σ' εκείνους που έπεσαν, την αυστηρότητα· επάνω δε σε σένα, την αγαθότητα, αν επιμείνεις στην αγαθότητα· επειδή, διαφορετικά, κι εσύ θα αποκοπείς. 23 Και εκείνοι, μάλιστα, αν δεν επιμείνουν στην απιστία, θα μπολιαστούν· δεδομένου ότι, ο Θεός είναι δυνατός κι αυτούς, επίσης, να μπολιάσει. 24 Επειδή, αν εσύ αποκόπηκες από τη φυσική αγριελιά και μπολιάστηκες, παρά φύση, σε ήμερο ελιόδεντρο, πόσο μάλλον αυτοί, τα φυσικά κλαδιά, θα μπολιαστούν στο ίδιο τους το ελιόδεντρο;

25 Επειδή, δεν θέλω να αγνοείτε, αδελφοί, το μυστήριο τούτο (για να μη υψηλοφρονείτε), ότι στον Ισραήλ έγινε τύφλωση κατά ένα μέρος, μέχρις ότου μπουν μέσα όλα τα έθνη· 26 και έτσι, ολόκληρος ο Ισραήλ θα σωθεί, όπως είναι γραμμένο: «Από τη Σιών θάρθει ο Λυτρωτής, και θα αποδιώξει τις ασέβειες από τον Ιακώβ. 27 Κι αυτή είναι από μένα η διαθήκη σ' αυτούς, όταν αφαιρέσω τις αμαρτίες τους». 28 Σύμφωνα μεν με το ευαγγέλιο είναι εχθροί για σας· σύμφωνα, όμως, με την εκλογή είναι αγαπητοί για τους πατέρες. 29 Επειδή, τα χαρίσματα και η πρόσκληση του Θεού δεν επιδέχονται μεταμέλεια. 30 Δεδομένου ότι, όπως κι εσείς απειθήσατε κάποτε στον Θεό, τώρα όμως ελεηθήκατε μέσα στην απείθεια τούτων, 31 έτσι κι αυτοί, τώρα απείθησαν στο δικό σας έλεος, για να ελεηθούν κι αυτοί. 32 Επειδή, ο Θεός έκλεισε τους πάντες μέσα στην απείθεια, για να ελεήσει τους πάντες. 33 Ω, βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του, και ανεξιχνίαστοι οι δρόμοι του! 34 Επειδή, «ποιος, γνώρισε τον νου τού Κυρίου; Ή, ποιος έγινε σύμβουλός του;». 35 «Ποιος, πρώτος, έδωσε κάτι σ' αυτόν, για να του γίνει ανταπόδοση;». 36 Επειδή, απ' αυτόν, και διαμέσου αυτού, και σ' αυτόν είναι τα πάντα· σ' αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.

Κεφάλαιον 12

1 ΣΑΣ παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί, χάρη των οικτιρμών τού Θεού, να παραστήσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στον Θεό, η οποία είναι η λογική σας λατρεία. 2 Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο. 3 Επειδή, με τη χάρη που μου δόθηκε, λέω σε κάθε έναν που είναι ανάμεσά σας, να μη φρονεί ψηλότερα απ' ό,τι πρέπει να φρονεί, αλλά να φρονεί ώστε να σωφρονεί, σύμφωνα με το μέτρο τής πίστης, που ο Θεός μοίρασε σε κάθε έναν. 4 Επειδή, όπως σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη δεν έχουν το ίδιο έργο· 5 έτσι κι εμείς οι πολλοί ένα σώμα είμαστε εν Χριστώ, και ο καθένας μέλη με τους άλλους. 6 Έχοντας, μάλιστα, διάφορα χαρίσματα, σύμφωνα με τη χάρη που δόθηκε σε μας, είτε προφητεία, ας προφητεύουμε σύμφωνα με την αναλογία τής πίστης· 7 είτε διακονία, ας καταγινόμαστε στη διακονία· είτε κάποιος διδάσκει, ας καταγίνεται στη διδασκαλία· 8 είτε κάποιος προτρέπει, στην προτροπή· αυτός που μεταδίδει, ας μεταδίδει με απλότητα· ο προϊστάμενος, ας προϊσταται με επιμέλεια· αυτός που ελεεί, ας ελεεί με πρόσχαρη διάθεση.

9 Η αγάπη ας είναι ανυπόκριτη· αποστρέφεστε το πονηρό, προσκολλάστε στο αγαθό. 10 Γίνεστε φιλόστοργοι ο ένας προς τον άλλον διαμέσου τής φιλαδελφίας, προλαβαίνοντας να τιμάτε ο ένας τον άλλον, 11 στον ζήλο, μη είστε οκνηροί· στο πνεύμα, να πάλλεστε από θέρμη· τον Κύριο να υπηρετείτε ως δούλοι· 12 στην ελπίδα, να χαίρεστε· στη θλίψη, να υπομένετε· στην προσευχή, να προσκαρτείτε· 13 στις ανάγκες των αγίων, να έχετε συμμετοχή· τη φιλοξενία να επιδιώκετε. 14 Ευλογείτε αυτούς που σας καταδιώκουν· ευλογείτε, και μη καταριέστε. 15 Χαίρεστε μ' αυτούς που χαίρονται, και κλαίτε μ' αυτούς που κλαίνε. 16 Να έχετε το ίδιο φρόνημα ο ένας προς τον άλλον· μη υψηλοφρονείτε, αλλά συγκαταβαίνετε στους ταπεινούς· μη φαντάζεστε τους εαυτούς σας φρόνιμους. 17 Σε κανέναν μη ανταποδίδετε κακό αντί κακού· προνοείτε τα καλά μπροστά σε όλους τούς ανθρώπους. 18 Αν είναι δυνατόν, όσον αφορά το δικό σας μέρος, ειρηνεύετε με όλους τούς ανθρώπους. 19 Αγαπητοί, μη εκδικείτε τον εαυτό σας· αλλά, δώστε τόπο στην οργή· επειδή, είναι γραμμένο: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση· εγώ θα κάνω ανταπόδοση, λέει ο Κύριος». 20 Αν, λοιπόν, ο εχθρός σου πεινάει, δίνε του να φάει· αν διψάει, δίνε του να πιει· επειδή, κάνοντας αυτό, θα επισωρεύσεις κάρβουνα φωτιάς επάνω στο κεφάλι του. 21 Μη νικάσαι από το κακό, αλλά νίκα το κακό διαμέσου τού αγαθού.

Κεφάλαιον 13

1 ΚΑΘΕ ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες· επειδή, δεν υπάρχει εξουσία, παρά μονάχα από τον Θεό· και οι υπάρχουσες εξουσίες, είναι ταγμένες από τον Θεό. 2 Ώστε, εκείνος που εναντιώνεται στην εξουσία, εναντιώνεται στη διαταγή τού Θεού· κι αυτοί που εναντιώνονται θα πάρουν επάνω τους καταδίκη. 3 Επειδή, οι άρχοντες δεν είναι φόβος για τα αγαθά έργα, αλλά για τα κακά. Θέλεις, όμως, να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το καλό, και θα έχεις έπαινο απ' αυτή· 4 επειδή, ο άρχοντας είναι υπηρέτης τού Θεού σε σένα για το καλό. Αν, όμως, κάνεις το κακό, να φοβάσαι· για τον λόγο ότι, δεν φοράει μάταια τη μάχαιρα· επειδή, είναι υπηρέτης τού Θεού, εκδικητής, για να εκτελεί την οργή ενάντια σ' εκείνον που κάνει το κακό. 5 Γι' αυτό, είναι ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μονάχα για την οργή, αλλά και για τη συνείδηση. 6 Δεδομένου ότι, γι' αυτό πληρώνετε και φόρους· επειδή, είναι υπηρέτες τού Θεού, καθώς ενασχολούνται ειδικά μ' αυτό. 7 Αποδώστε, λοιπόν, σε όλους εκείνα που οφείλετε: Σε όποιον οφείλετε τον φόρο, τον φόρο· σε όποιον οφείλετε τον δασμό, τον δασμό· σε όποιον οφείλετε τον φόβο, τον φόβο· σε όποιον οφείλετε την τιμή, την τιμή.