La Eksterordinara Lando Oz - Baum Lyman Frank (список книг .TXT) 📗

Tip tiom fervoris reesti kun sia kreajo Jocjo kaj laSeg-Cevalo, ke li marsis plenan duonon de la distancoal la Smeralda Urbo sen halti por ripozi. Tiam li troviske li malsatas kaj ke la biskvitoj kaj fromago kiujn lipretigis por la iro estas jam tute mangitaj. Dum li demandis al si kion fari en tiu kriza situacio, li trovis knabinon sidantan apud la vojo. Si surhaviskostumon kiu al la knabo sajnis eksterordinare brila:siasilka talivesto estis smeralde verda kaj sia jupo estiskvarkolora —la antauo estis blua, la maldekstra ?ankoestis ?ava, la dorso estis ruga kaj la dekstra ?anko estispurpura. Kunligis la antauon de la talio kvar butonoj —la plejsupra estis blua, sub gi estis ?ava, tria estis rugakaj la lasta estis purpura. La brilego de tiu robo estis preskau barbara; doTip plenprave rigardadis la robon dum kelkajmomentoj antau ol liajn okulojn allogis la bela vizagopli supre. Jes, la vizago estis su ?ce bela, li decidis; sed gi havis malkontentan esprimon al kiu aldonigisiom da de ?o au audaco. Dum la knabo rigardadis la knabino trankvileatentetis lin. Korbo da luncajoj staris apud si. Si tenisen unu mano delikatan sandvicon, kaj boligitan ovonen la alia mano, mangante videble malsate, kiosimpatiigis Tipon. Li estis tuj petonta iom da luncajo kiam laknabino ekstaris kaj forbrosis la panerojn de sia jupo.

“Do! ”diris si; “mi devas nun foriri. Portu tiunkorbon por mi kaj mangu lauvole la enhavon se vimalsatas. ”Tip fervore prenis la korbon kaj komencis mangi, sekvante sendemande dum kelka tempo la nekonatanknabinon. Si marsadis antau li rapidpase, kaj si havisetoson de decidemo kaj graveco kiu kredigis lin ke siestas gravulino. Fine, kiam li estis sata, li kuris apud sin kajklopodis laupase kunmarsi rapide —kio estis tremalfacila, car si estis multe pli alta ol li, kaj klaresentis urgon.

“Grandan dankon pro la sandvicoj, ”diris Tip, dumli trotadis. “Bonvolu diri al mi vian nomon. ”

“Mi estas Generalo Zingibra, ”estis la mallongarespondo.

“Ho! ”diris la suprizita knabo. “Kia Generalo viestas? ”

“Mi komandas la Revolucian Armeon en ci tiumilito, ”respondis la Generalo, pli akre ol necesis.

“Ho! ”li kriis denove. “Mi ne sciis pri la milito. ”

“Estis intencite ke vi ne sciu, ”si respondis, “car giestis sekreto; kaj, kiam oni konsideras ke nia armeokonsistas nur el knabinoj, ”si pludiris, iom ?ere, “estas tre rimarkinde ke oni ankorau ne sciigis pri niaRevolucio. ”

“Jes ja, ”agnoskis Tip. “Sed kie estas via armeo? ”

“Proksimume unu mejlon for, ”diris GeneraloZingibra. “La soldatinoj kunigis el ciuj partoj de laLando Oz, pro mia specifa ordono. Car hodiau nikonkeros Lian Moston la Birdotimigilon, kajforprenos de li la tronon. La Revolucia Armeo nuratendas mian alvenon por ataki la Smeraldan Urbon. ”

“Nu! ”deklaris Tip, profunde enspirante, “certe tioestas surprizo! Bonvolu diri kial vi volas konkeri LianMoston la Birdotimigilon. ”

“Car jam su ?ce longe viroj regis la SmeraldanUrbon, jen unu kialo, ”diris la knabino. “Krome, laUrbo brilas pro belaj gemoj, kiujn oni multe pli boneuzus por ringoj, braceletoj kaj kolcenoj; kaj trovigassu ?ca mono en la kaso de la Rego por aceti por ciuknabino en nia Armeo dekon da novaj roboj. Do niintencas konkeri la Urbon kaj administri la regadonlau nia placo. ”Zingibra parolis tiujn vortoj tiom entuziasme kajdecideme ke estis evidente ke si plene seriozas.

“Sed milito estas io terura, ”diris Tip, penseme.

“Ci tiu milito estos agrabla, ”respondis la knabino, gaje.

“Multaj el vi mortos! ”pludiris la knabo, imponite.

“Tute ne, ”diris Zingibra. “Kiu viro kontrauusknabinon, au audacus damagi sin? Ne estas malbelavizago en mia tuta Armeo. ”Tip ridis.

“Eble vi pravas, ”diris li. “Sed oni diras ke laPordogardisto estas ?dela Gardisto, kaj la Armeo dela Rego ne permesos ke la Urbo konkerigu senrezistego. ”

“La Armeo estas maljuna kaj malforta, ”respondisGeneralo Zingibra malestime. “Li eluzis sian tutanforton kreskigante barbon, kaj lia edzino tiomkoleremas ke si jam eltiris pli ol duonon da gi de laradiko. Dum la Mirinda Sorcisto regadis, la Soldatokun la Verda Barbo estis tre bona Armeo de la Rego, car oni timis la Sorciston. Sed neniu timas laBirdotimigilon, do lia Armeo de la Rego ne multeutilas dum milito. ”Post tiu konversacio ili pluiris dum kelka temposilente, kaj post nelonge ili atingis grandan liberanspacon en la arbaro kie ne malpli ol kvarcent junulojtrovigis. Ili ridadis kaj kunparoladis gaje kvazaukunvenintaj por pikniko anstatau konkermilito. Ili dividigis en kvar kompaniojn, kaj Tip rimarkiske ciuj surhavas kostumojn similajn al tiu de GeneraloZingibra. La sola vera diferenco estis ke kvankam laknabinoj el la Mangtula Lando havis la bluan strionen la antauo, tiuj el la lando de la Kveluloj havisantaua la rugan strion; kaj tiuj el la lando de laPalpbrumoj havis la ?avan strion antaua, kaj laGilikulaj knabinoj havis la purpuran strion antaua. Ciuj havis verdajn taliojn, por reprezenti la SmeraldanUrbon kiun ili intencas konkeri, kaj la plejsuprabutono sur ciu talio indikis per sia koloro la landon elkiu venis la portanto. La uniformoj estis gajaj kajplacaspektaj, kaj tre imponaj kiam ili estis kune. Tip kredis ke tiu stranga Armeo tute ne portasarmilojn; sed li eraris pri tio. Car ciuknabino portis du longajn, brilantajntrikilojn en sia hartufo. Generalo Zingibra tuj iris sur lasupron de arbotrunka stumpo kajparolis al sia armeo.

“Amikinoj, kuncivitaninoj, kajknabinoj! ”si diris; “ni baldaukomencos nian grandan Revolucionkontrau la viroj de Oz! Ni marsos porkonkeri la Smeraldan Urbon —pordetronigi la Birdotimigilan Regon —por akiri milojn da belegaj gemoj —porprirabi la regan kason —kaj porsuperforti niajn subpremintojn! ”

“Hura! ”diris la auskultintinoj; sedTip rimarkis ke plejparte la Armeookupis sin per interbabilado kaj tutene auskultis la vortojn de laGeneralo. Sonis la ordono marsi, kaj laknabinoj faris el si kvar grupojn, t. e. kompaniojn, kaj komencis fervoremarsi direkten al la Smeralda Urbo. La knabo sekvis ilin, portante plurajn korbojn kajmantelojn kaj pakajojn kiujn diversaj membroj de laRevolucia Armeo transdonis al li. Post nelonge iliatingis la verdajn granitajn murojn de la Urbo kajhaltis antau la enirejo. La Pordogardisto tuj elvenis kaj rigardis ilinscivoleme, kvazau cirko venis. Li portis aron daslosiloj sur ora ceno cirkau sia kolo; kaj liaj manojestis senzorge metitaj en liajn posojn, kaj sajne li tutene sciis ke la Urbon minacas revoluciantinoj. Agrableparolante al la knabinoj, li diris:

“Bonan matenon, karulinoj! Kiel mi povas servivin? ”

“Cedu la Urbon tuj! ”respondis Generalo Zingibra, starante antau li kaj timige sulkante la frunton, kiompermesis sia bela vizago.

“Cedi! ”ehis la viro surprizegite. “Tio ne estas ebla. Tio estas kontraulega! Mi neniam audis tiajon dummia tuta vivo. ”

“Tamen, vi devas cedi! ”kriis la Generalo, feroce.

“Ni ribelas! ”

“Vi rebelas? Sed vi ciam estis belaj, ”diris laGardisto, rigardante de unu al alia, admire.

“Ni ri-i-i-belas! ”kriis Zingibra, batante la teronper piedo, senpacience; “kaj ni intencas konkeri laSmeraldan Urbon! ”

“Je Dio! ”respondis la surprizita Pordogardisto; “tute sensenca ideo! Reiru hejmen, knabinoj, kajmelku la bovinojn kaj baku la panon. Cu vi ne sciaske estas dangere konkeri urbon? ”

“Ni ne timas! ”respondis la Generalo; kaj siaspektis tiom plene certa ke la Gardisto mal-trankviligis. Do li sonoris por venigi la Soldaton kun la VerdaBarbo, kaj la postan minuton li bedauris tion. Car tujlin cirkauis amaso da knabinoj kiuj eltiris la trikilojnel siaj hararoj kaj komencis minaci piki la Gardiston, kaj ili tenis la akrajn pintojn dangere proksimaj alliaj dikaj vangoj kaj palpebrumemaj okuloj. La kompatindulo hurlis petante kompaton kaj tutene rezistis kiam Zingibra fortiris de lia kolo la cenonkun la slosiloj. Sekvate de sia Armeo la Generalo nun impetis al la enirejo, kie sin frontis la Rega Armeo de Oz —kio estis la alia nomo de la Soldato kun la VerdaBarbo.

“Halt! ”li kriis, kaj li etendis sian longan pa ?lonkies antauo estis rekte antau la vizago de la estrino. Kelkaj knabinoj kriis kaj retrenkuris, sed GeneraloZingibra kurage staris senmove kaj diris, riproce:

“Nu, do? Cu vi pafus kompatindan, sendefendanknabinon? ”

“Ne, ”respondis la soldato; “car ne estas kuglojen mia pa ?lo. ”

“Sen kugloj? ”

“Tiel; por ke ne okazu akcidentoj. Kaj mi forgesaskie mi kasis la pulvon kaj kuglojn. Sed se vibonvolos atendi, mi sercos ilin. ”

“Ne genu vin, ”diris Zingibra, gaje. Si turnis sinal sia Armeo kaj kriis:

“Knabinoj, la pa ?lo ne havas kuglojn! ”

“Hura! ”kriis la ribelantinoj, al kiuj tre placis tiubona informo, kaj ili ekkuris amase kontrau laSoldaton kun la Verda Barbo tiel ke nur estis probona sanco ke ili ne pikis unu la alian per siajtrikiloj. Sed la Rega Armeo de Oz tro timis la virinojn kajrifuzis fronti la alkurantan homamason. Li nur turnissin kaj plenforte kuris tra la pordon direkten al larega palaco, dum Generalo Zingibra kaj sia anarogregis en la senprotektan Urbon. Tiel la Smeralda Urbo konkerigis tute sen perdode ec unu guto da sango. La Revolucia Armeo farigisKonkerinta Armeo!