La Mikscifona Knabino de Oz - Baum Lyman Frank (электронная книга .TXT) 📗

Kiam li detrancis la duan folion li liberigis la Vitran

Katon, kaj Fusulo tiom timis ke si forkuris fulme kaj baldau estis ce la ?anko de Ojo, kie si sidigis apud li anhelante kaj tremante. La lasta planto de la tuta vico estis la kaptinto de la Vuzo, kaj granda bulkoformo en la centro de la volvinta folio indikis klare kie li estas. Per sia akra trancilo la Vililo detrancis la tigon de la folio kaj dum gi falis kaj malvolvigis eltrotis la Vuzo kaj eskapis preter la atingpovon de ciuj aliaj el la dangeraj plantoj.

Capitro 11. Bona amiko

BALDAU la tuta grupo estis kune sur la vojo el ?avaj brikoj, tute preter la atingpovo de la belaj sed per ?daj plantoj. La Vilulo, gapinte unu kaj poste la alian, sajnis tre placita kaj interesata.

“Mi jam vidis kuriozajojn ekde mia alveno al la Lando Oz,” diris li, “sed neniam ion pli kuriozan ol ci tiun bandon de aventurantoj.

Ni sidigu iom, kaj konversaciu kaj interkonatigu.”

“Cu vi do ne de ciam logas en la Lando Oz?” demandis la Mangtula knabo.

“Nu efektive, mi antaue logis en la granda ekstera mondo. Sed foje mi venis ci tien kun Doroteo, kaj Ozma permesis ke mi restu.”

“Cu al vi placas Oz?”demandis Cifoneroj. “La lando kaj la klimato estas grandiozaj, cu ne?”

“Gi estas la plej bela lando en la tuta mondo, ec kvankam gi estas felando, kaj mi felicas ciun minuton dum mi logas en gi,”diris la Vilulo. “Sed diru al mi ion pri vi mem.”

Do Ojo rakontis pri sia vizito al la domo de la Kurbiginta

Magiisto, kaj kiel li renkontis tie la Vitran Katon, kaj kiel la Mikscifona Knabino vivigis, kaj pri la terura akcidento kiun spertis Oncjo Noncjo kaj Margolete. Poste li rakontis pri sia entrepreno trovi la kvin diversajn objektojn kiujn la Magiisto bezonas por fari sorcon kiu revivigos la marmorajn ?gurojn, unu el ili estas tri haroj el la vosto de Vuzo.

“Ni trovis la Vuzon,”klarigis la knabo, “kaj li konsentis doni al ni la tri harojn;sed ni ne povis eltiri ilin. Do ni devis kunvenigi la Vuzon kun ni.”

“Mi komprenas,”respondis la Vilulo, kiu auskultis interesate la rakonton. “Sed eble mi, kiu estas granda kaj forta, povos tiri tiujn tri harojn el la vosto de la Vuzo.”

“Provu, se vi deziras,”diris la Vuzo.

Do la Vilulo provis, sed negrave kiom forte li tiris li ne povis eltiri la harojn el la vosto de la Vuzo. Do li residigis kaj visis sian vilan vizagon per vila silka postuko kaj diris:

“Ne gravas. Se vi povos gardi la Vuzon gis vi akiros la aliajn bezonatajn objektojn, vi povos konduki la beston kaj liajn tri harojn al la Kurbiginta Magiisto kaj lasi lin trovi metodon eligi ilin. Kiujn aliajn objektojn vi bezonas trovi?”

“Unu,”diris Ojo, “estas sesfolio.”

“Vi versajne trovos tion en la kampoj cirkau la Smeralda Urbo,”diris la Vilulo. “Lego malpermesas la plukon de sesfolioj, sed mi kredas ke mi povos konvinki Ozman permesi tion al vi.”

“Dankon,”respondis Ojo. “La sekva objekto estas la maldekstra ?ugilo de ?ava papilio.”

“Por tio vi devos iri al la Palpbruma Lando,”la Vilulo deklaris. “Mi neniam rimarkis papiliojn tie, sed tiu estas la ?ava lando de Oz kaj gin regas bona amiko mia, la Stana Lignohakisto.”

“Ho, mi audis pri li!”kriis Ojo. “Li devas esti grandioza viro.”

“Tia li estas, kaj lia koro estas grandioze afabla. Mi estas certa ke la Stana Lignohakisto faros cion eblan por helpi vin savi vian Oncjon Noncjon kaj kompatindan Margoleten.”

“Post tio mi devos trovi,”diris la Mangtula knabo, “142 mililitrojn da akvo el obskura puto.”

“Cu!Nu, tio estas pli malfacila,”diris la Vilulo, gratante sian maldekstran orelon perplekse. “Mi neniam audis pri obskura puto, cu vi?”

“Ne,”diris Ojo.

“Cu vi scias kie ia tio troveblas?”demandis la Vilulo.

“Mi ne povas imagi,”diris Ojo.

“Do ni devos demandi la Birdotimigilon.”

“La Birdotimigilon!Sed certe, sinjoro, birdotimigilo ne povas scii ion.”

“Ne la plejmultaj birdotimigiloj, mi agnoskas,”respondis la Vilulo. “Sed ci tiu Birdotimigilo pri kiu mi parolas estas tre inteligenta. Li pretendas havi la plej bonan cerbon en la tuta Oz.”

“Pli bonan ol mia?”demandis Cifoneroj.

“Pli bonan ol mia?”ehis la Vitra Kato. “Mia estas palruga, kaj oni povas vidi gin funkcii.”

“Nu, oni ne povas vidi la cerbon de la Birdotimigilo funkcii, sed gi tre lerte pensas,”asertis la Vilulo. “Se iu scias kie trovigas obskura puto, tion scias mia amiko la Birdotimigilo.”

“Kie li logas?”demandis Ojo.

“Li havas grandiozan kastelon en la Palpbruma Lando, proksime al la palaco de sia amiko la Stana Lignohakisto, kaj li ofte trovigas en la Smeralda Urbo, kie li vizitas Doroteon en la rega palaco.”

“Do ni demandos lin pri la obskura puto,”diris Ojo.

“Sed kion alian tiu Kurbiginta Magiisto volas?”demandis la Vilulo.

“Guton da oleo el vivanta homo.”

“Ho;sed tio ne ekzistas.”

“Tion mi pensis,”respondis Ojo;“sed la Kurbiginta

Magiisto diris ke la recepto ne postulus tion se gi estus netrovebla, kaj tial mi devos serci gis trovi gin.”

“Bonan fortunon,”diris la Vilulo, dubeme skuante sian kapon;“sed mi imagas ke vi trovos malfacilon akiri guton da oleo el la korpo de vivanta homo. Estas sango en korpo, sed ne oleo.”

“Estas katuno en mia,”diris Cifoneroj, dancante malgrandan jigon.

“Mi ne dubas tion,”respondis la Vilulo admire. “Vi estas vera komfortilo kaj tiom dolca kiom povas esti mikscifonajo. Mankas al vi nur digno.”

“Mi malamas dignon,”kriis Cifoneroj, piedbatante stoneron alten en la aero kaj poste provante kapti gin dum gia falo. “Duono de la malsaguloj kaj ciuj saguloj estas dignaj, kaj mi estas nek tio nek ci tio.”

“Si estas nur frenezulo,”klarigis la Vitra Kato.

La Vilulo ridis.

“Si estas gojiga, siamaniere,”li diris. “Mi estas certa ke si multe placos al Doroteo, kaj la Birdotimigilo amegos sin.

Cu vi diris ke vi veturas cele la Smeraldan Urbon?”

“Jes,”respondis Ojo. “Mi opiniis ke plej bone estos iri tien unue, car la sesfolio troveblas tie.”

“Mi akompanos vin,”diris la Vilulo, “kaj montros al vi la vojon.”

“Dankon,”kriis Ojo. “Mi esperas ke tio ne genos vin.”

“Ne,”diris la alia, “mi ne celis iun specifan lokon. Dum mia tuta vivo mi estas vagisto, kaj kvankam Ozma donis al mi aron da belaj cambroj en sia palaco min ankorau trafas la vagfebro kelkfoje kaj mi ekvagas tra la tuta lando. Mi jam forestis de la Smeralda Urbo plurajn semajnojn, cifoje, kaj nun renkontinte vin kaj viajn amikojn mi estas certa ke interesos min akompani vin al la granda urbo de Oz kaj konigi vin al miaj amikoj.”

“Tio estos tre agrabla,”diris la knabo, danke.

“Mi esperas ke viaj amikoj ne estas dignaj,”komentis Cifoneroj.

“Kelkaj jes, kaj kelkaj ne,”li respondis;“sed mi neniam kritikas miajn amikojn. Se ili efektive estas miaj veraj amikoj, ili povas esti kiaj ajn, kiel ili volas, lau mi.”

“Estas iom da senco en tio,”diris Cifoneroj, aprobe skuetante sian kuriozan kapon. “Venu, ni iru al la Smeralda Urbo kiel eble plej baldau.”Dirinte tion si kuris lau la pado, saltetante kaj dancante, kaj poste si turnis sin por atendi ilin.

“Estas tre longa distanco inter ci tie kaj la Smeralda Urbo,”komentis la Vilulo, “do ni ne alvenos tien hodiau, nek morgau. Tial ni ne tro strece marsu. Mi estas sperta veturisto kaj mi trovis ke mi neniam gajnas per hasto. ‘Iru trankvile’estas mia devizo. Se oni ne povas iri tute trankvile, do oni iru laueble trankvileme.”

Marsinte iom longe lau la vojo el ?avaj brikoj Ojo diris ke li malsatas kaj ke li haltos por mangi iom da pano kaj fromago. Li proponis porcion da mangajo al la Vilulo, kiu dankis lin sed rifuzis gin.

“Kiam mi ekveturas,”diris li, “mi kunportas su ?cajn plenmangojn por pluraj semajnoj. Mi emas indulgi min per tia nun, car ni ja haltas.”

Dirinte tion, li prenis botelon el sia poso kaj skuis el gi pilolon proksimume tiel grandan kiel unu el la ?ngrungoj de Ojo.