La Mikscifona Knabino de Oz - Baum Lyman Frank (электронная книга .TXT) 📗

Ozma rigardis lin mediteme, kun sia mentono apogata de mano;sed si ne koleris. Male, si ridetis iom pro siaj pensoj kaj poste denove sobrigis.

“Mi supozas ke tre multaj legoj sajnas malsagaj al nekomprenantoj,”si diris;“sed neniu lego iam farigas sen ia celo, kaj tiu celo kutime estas protekti la tutan popolon kaj gardi ilian bonan staton. Car vi estas fremdulo, mi eksplikos ci tiun Legon kiu al vi sajnas malsaga. Antau multaj jaroj estis multaj Sorcistinoj kaj Magiistoj en la Lando Oz, kaj inter alie ili ofte uzis sesfolion por fari siajn magiajn sorcojn kaj transformojn. Tiuj Sorcistinoj kaj Magiistoj kauzis tiom da geno inter mia popolo, ofte uzante siajn povojn por malbono anstatau bono, ke mi decidis malpermesi ke iu praktiku magion au sorcadon escepte de Glinda la Bona kaj sia asistanto la Sorcisto de Oz, kiujn ambau mi povas ?di ke ili uzos siajn artojn nur por helpi mian popolon kaj plifelicigi gin. Ekde kiam mi establis tiun Legon la Lando Oz estas multe pli pacoplena kaj kvieta;sed mi informigis ke kelkaj Sorcistinoj kaj Magiistoj plu sekrete faras magion kaj uzas la sesfoliojn por fari siajn magiajn trinkajojn kaj sorcojn. Tial mi faris plian Legon kiu malpermesas ke oni pluku sesfolion au kolektu aliajn plantojn kaj herbojn kiujn la Sorcistinoj boligas en siaj kaldronoj por fari magiajojn.

Tio preskau cesigis la malbonan sorcadon en nia lando, do komprenu ke la Lego ne estis malsaga, sed saga kaj justa; kaj, ciukaze, estas maljuste malobei Legon.”

Ojo sciis ke si pravas kaj sentis grandan honton car li komprenis ke li agis kaj parolis tre ridinde. Sed li levis sian kapon kaj rigardis en la vizagon de Ozma dirante:

“Mi bedauras ke mi misagis kaj malobeis vian Legon. Mi faris tion por savi Oncjon Noncjon, kaj mi kredis ke oni ne scios pri mia ago. Sed mi kulpas pri tiu ago kaj kiun ajn punon mi meritas, lau via opinio, mi volonte suferos.”

Ozma ridetis pli legere, tiam, kaj kapjesis gracie.

“Vi estas pardonita,”si diris. “Car, kvankam vi grave misagis, vi nun pentas kaj mi opinias ke vi jam estas su ?ce punita. Soldato, senkatenigu Ojon la Fortunan kaj —”

“Pardonu, mi petas;mi estas Ojo la Mis fortuna,”diris la knabo.

“Cimomente vi estas fortuna,”diris si. “Senkatenigu lin, Soldato, kaj liberigu lin.”

Al la ceestantoj placis la dekreto de Ozma kaj ili murmuris sian aprobon. Car la rega kunsido nun estis ?nita, ili komencis foriri el la Tronocambro kaj baldau neniu restis krom Ojo kaj liaj amikoj kaj Ozma kaj siaj favoratoj.

La knabina Reganto nun petis ke Ojo sidigu kaj rakontu al si sian tutan historion, kaj li faris tion, komencante je la tempo kiam li foriris el sia hejmo en la arbaro kaj ?nante je sia alveno ce la Smeralda Urbo kaj arestigo. Ozma auskultis atente kaj pensadis dum kelkaj momentoj post kiam la knabo cesis paroli. Post tio si diris:

“La Kurbiginta Magiisto misagis farante la Vitran Katon kaj la Mikscifonan Knabinon, car li tiel malobeis la Legon.

Kaj se li ne kontraulege gardus la botelon da Likvajo de Stonigo staranta sur la breto, la akcidento al lia edzino Margolote kaj al Oncjo Noncjo ne povus okazi. Mi povas kompreni, tamen, ke Ojo, kiu amas sian onklon, malfelicos se li ne povos savi lin. Ankau, mi opinias ke estas maljuste lasi tiujn du viktimojn stari kiel marmoraj statuoj, kiam ili devus esti vivaj. Do mi proponas ke ni permesu ke D-ro Pipt faru la magian sorcajon kiu savos ilin, kaj ke ni helpu Ojon trovi la objektojn kiujn li sercas. Kion vi opinias, Sorcisto?”

“Eble tio estas plej bona,”respondis la Sorcisto. “Sed post kiam la Kurbiginta Magiisto revivigos tiujn kompatindulojn vi devos forpreni de li liajn magiajn povojn.”

“Tion mi faros,”promesis Ozma.

“Nun diru al mi, bonvole, kiujn magiajn objektojn vi devos trovi?”daurigis la Sorcisto, parolante al Ojo.

“La tri harojn de la vosto de Vuzo mi havas,”diris la knabo. “Pli precize, mi havas la Vuzon, kaj la haroj estas en lia vosto. La sesfolion mi —mi —”

“Vi rajtas preni kaj gardi gin,”diris Ozma. “Tio ne estos kontraulega, car gi jam estas plukita, kaj la plukokrimo estas pardonita.”

“Dankon!”kriis Ojo dankeme. Poste li pludiris:“Post tio mi devas trovi akvon el obskura puto.”

La Sorcisto kapskuetis. “Tio,”diris li, “estos malfacila tasko, sed se vi su ?ce veturos eble vi trovos gin.”

“Mi volonte veturos dum jaroj, se tio savos Oncjon Noncjon,”diris Ojo, tre serioze.

“Do plej bone estos ke vi tuj komencu,”konsilis la Sorcisto.

Dume Doroteo auskultis interesate la konversacion. Nun si turnis sin al Ozma kaj demandis:“Cu mi rajtas akompani Ojon, por helpi lin?”

“Cu vi volas?”respondis Ozma.

“Jes. Mi iom bone konas Ozon, sed Ojo tute ne konas gin. Mi bedauras pro lia onklo kaj kompatinda Margolote kaj mi deziras helpi savi ilin. Cu mi rajtas kuniri?”

“Se vi deziras,”respondis Ozma.

“Se Doroteo kuniros, do mi devos kuniri por prizorgi sin,”diris la Birdotimigilo, decideme. “Obskura puto estas trovebla nur en iu tre fora loko, kaj eble estos dangeroj tie.”

“Vi havas mian permeson akompani Doroteon,”diris Ozma. “Kaj dum vi forestos mi prizorgos la Mikscifonan Knabinon.”

“Mi prizorgos min mem,”anoncis Cifoneroj, “car mi iros kun la Birdotimigilo kaj Doroteo. Mi promesis al Ojo ke mi helpos lin trovi la deziratajn objektojn kaj mi plenumos mian promeson.”

“Tute bone,”respondis Ozma. “Sed mi ne trovas bezonon ke Ojo kunprenu la Vitran Katon kaj la Vuzon.”

“Mi preferas resti ci tie,”diris la kato. “Mi jam estas sesfoje preskau nocita, kaj se ili eniros dangerojn estos plej bone ke mi restu for de ili.”

“Sin gardu Jelea Kon ?taj gis la reveno de Ojo,”proponis

Doroteo. “Ni ankau ne bezonos kunpreni la Vuzon, sed li estas gardenda pro la tri haroj en lia vosto.”

“Plej bone estos kunpreni min,”diris la Vuzo. “Miaj okuloj povas ?amigi fajron, sciu, kaj mi povas mugi —iomete.”

“Mi certas ke vi estos pli sekura ci tie,”Ozma decidis, kaj la Vuzo ne plu oponis la planon.

Kunkonsultinte ili decidis ke Ojo kaj lia grupo foriru jam la tuj sekvan tagon por serci la kvanton da akvo el obskura puto, do ili nun disiris por prepari por la veturo.

Ozma donis al la Mangtula knabo cambron en la palaco por tiu nokto kaj la posttagmezon li pasigis kun Doroteo — por konatigi, lau sia diro —kaj ricevi konsilojn de la Vilulo pri kien ili iru. La Vilulo vagis en multaj partoj de Oz, krome ankau Doroteo, tamen neniu el ili sciis kie trovigas obskura puto.

“Se tiajo trovigas ie en la logata parto de Oz,”diris Doroteo, “ni versajne jam antau longe audus pri gi. Se gi ’stas en la sovagaj partoj de la lando, neniu tie bezonus obskuran puton. Eble ne ’kzistas tiajo.”

“Ho, sed devas!”respondis Ojo, certeme;“se ne, la recepto de D-ro Pipt ne postulus gin.”

“Vere,”konsentis Doroteo;“kaj se gi ’stas ie en la Lando Oz, ni nepre trovos gin.”

“Nu, ni nepre sercos gin, certe,”diris la Birdotimigilo.

“Rilate al trovo, ni devos ?di la sorton.”

“Ne faru tion,”petis Ojo, fervore. “Oni nomas min Ojo la Misfortuna, sciu.”